ΓΕΩΠΟΝΙΚΟΝ-περιέχον--ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΙΝΑΣ ΩΦΕΛΙΜΩΤΑΤΑΣ ΤΗΣ ΤΕ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗΣ και εξόχως πως να κυβερνάται πας τις δια να φυλάττηται υγιής --έτι δε και ιατρικά διάφορα .ΣΥΝΤΕΘΕΝ ΠΑΡΑ ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΚΡΗΤΟΣ ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ ΕΚ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ 1850

 Θεωρώντας ότι  το παρόν (συνταγολόγιο--κατά την δική μου άποψη) που ανακάλυψα εντελώς τυχαία ,λύνοντας σταυρόλεξα,με εξέπληξε ευχάριστα επειδή :α)δείχνει πως διατηρήθηκε ο Ελληνισμός μέσω της Εκκλησίας καθώς και η γλώσσα.β)Οι γνωσεις που αναφέρει ο εν λόγω μοναχός ΑΓΆΠΙΟς είναι τόσο ψαγμένες   και δοσμένες με απλοικό τρόπο ώστε να προκαλούν θαυμασμόν στην ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉ ΚΟΙΝΌΤΗΤΑ  της σημερινής εποχής διότι δια την εποχή του θα αποτελούσε επιστημονικό συγγραμμα είτε ενός διατροφολόγου είτε ενός Γεωπόνου!!

Δεν έχουν πειραχτεί ούτε η ορθογραφία του κειμένου ,ούτε η συνταξη των νοημάτων. Αποτελεί ένα φοβερό ντοκουμέντο και το παραδίδω  στην Ελληνική Κοινωνία για να γνωρίσει πόσο βαθιά υπήρξε η Ιστορία του ΈΘΝΟΥς ΜΑς!!

1Περί πέπονος,Αγκουρίου,καί Αγκινάρας

Το πεπόνι είναι γλυκύ εις την γεύσιν, και δια τούτο το ορέγονται όλοι.αμή είναι   βλαβερόν όταν το τρώγης χωρίς να πίης καλόν κρασί,καθώς τις είπε` Πέπων πάθος πέφυκε άνευ ακράτου οίνου`ήγουν το πεπόνι είναι ασθένεια όταν το φάγης, και δεν πίης οίνον άδολον` λοιπόν ος τις δεν έχει κρασί μη το τρώγη, και θερμαίνεται και βλάπτεται.

Όμοίως και τα αγκούρια είναι βλαβερά όταν τα τρώγης περισσά` διατί είναι ψυχρότατα ,και γεννούσι εις τας φλέβας χυμούς κακούς, από τους οποίους γίνονται με καιρόν η μακραίς θερμανσίαις και άλλες ασθένειαις`αφανίζουσι και το σπέρμα,και όσοι είναι ψυχρού στομάχου,μη τα τρώγουν,διατί είναι πολλά κακοχώνευτα,και μετά βίας τα χωνεύουν οι υγιείς, έως την δεύτερην ημέραν` ει δε καιλιξεύεις να φάγης,τρώγε και ρούκα, ή άλλον όμοιον θερμόν χορτάριον δια να θεραπεύης μετ'αυτό των αγκουρρίων την ψυχρότητα και καθαριζέτα καλά, ρίχνε όλον το έξωθεν.Ος τις έχει καυσερόν στόμαχον ας τα τρώγη,ότι του δίνουν άνεσιν`παύουσιν την δίψαν,κινούσι το ούρος,και την χολήν αφανίζουσιν.Εάν θέλης να κάμης αγκούρια μακρά μίαν πήχην,όταν είναι μικρόν ως το δάκτυλό σου,βάλε το εις ένα καλάμι,το οποίον πέτρωσε στην αγκουριάν να μη μετατοπίση, και τότε μακραίνει το αγκούριον,και γεμίζει ολον το καλάμι` και όταν θέλης να το φάγης, τσάκισον το καλάμι,να ιδής ένα είδος εύμορφον,.Ει δε πάλιν και θέλεις να φυλάξης τα αγκούρια πολύν καιρόν να μη σαπήσωσι,κάμε λάκκον εις τόπον,όπου να μη δίδηο Ήλιος,βάλε τα μέσα, και βάλε τους κάμποσην άμμον,και από πάνω σκεπασέ τα με ξηρόν χορτάρι ,έπειτα ρίξε πάλιν το χώμα από πάνω,σκέπασε τον λακκον,και ούτω  φυλάγονται τρεις  μήνες ασηπτα.