Το πανηγύρι του Αγίου Λύπιου

Ένα από ταπαλαιότερα ,δημοφιλέστερα και ιστορικότερα πανηγύρια της Ζακύνθου. Η καθιέρωσή του χάνεται στο χρόνο.Οι Άγιοι Λυπιοι ή Αλύπιοι επίσης έχουν τη δική τους ιστορία εφτά τον αριθμό!Έξι έφτασαν μέχρι τις μέρες μας.Στη θέση του σημερινού Ναϊδρίου υπήρχε εκεί ναός του Αγίου Θωμά και η ομώνυμη μονή, όπως καταθέτει οΛ. Ζώης μετά από έρευνα στο προσεισμικό Αρχειοφυλακείο Ζακύνθου κι αυτό συνεχίστηκε και αφούτο μοναστήρι του Αγίου Θωμά εξέλιπε. Κι είναι περίεργο που μετά τόσους αιώνες παράδοσης το πανηγύρι κράτησε το όνομα "του Αη Λύπιου 

παρότι γίνεται στη μνήμη του Αποστόλου Θωμά.Ποιοι ίδρυσαν το μοναστήρι του Αγίου Θωμά κανείς δεν ξέρει,ούτε πώς έγινε και στο μοναστήρι κτίστηκε παρεκκλήσιο του όχι γνωστού Αγίου Αλυπίου, ούτε πώς καθιερώθηκε τη Κυριακή του Θωμά να μην εορτάζει ο παρακείμενος ναός του,αλλά το παρεκκλήσι του Αγίου Λύπιου.

Μετον Άγιο Λύπιο  συνδέεται ο εθνικός μας ποιητής Διον. Σολωμός αφού κάνει σαφή και εκτεταμένη αναφορά  στο μοναδικό πεζό έργο του : "Η  γυναίκα τση Ζάκυθος".

Πώς γιορτάζόταν όμως  μέχρι τη δεκαετία του 60 αυτό τοεντελώς ιδιότυπο πανηγύρι;Άκούστε μια απ'τις πολλές περιγραφές που με εγγίζουν περισσότερο από το Διονύση  Φλεμοτόμο:

--"Από το πρωί της Κυριακής του Θωμά συνήθιζαν οι κάτοικοι της Χώρας και της γύρω περιοχής να έρχονται στ'όμορφο αυτό  προάστιο φέρνοντας μαζί τους και το φαγητό τους  για να φάνε στους

"σβώλους" όπως συνήθιζαν να λένε.

Σαν τέλειωνε η λειτουργία, έστρωναν μέσα στο Λιοστάσι τις κουρελούδες που είχαν μαζί τους και πάνω τους άπλωναν όλες τις γιορταστικές λιχουδιές. Απαραίτητα ήταν τα κόκκινα αβγά.

Παντού ψηνόταν αρνιά κι  απ'τα μεγαλα βουτσιά έρρεε αφθονο κρασί. Συγχρόνως άρχιζε το τρικούβερτο γλέντι. Η ταμπουρλονιάκαρα δε σταματούσε καθόλου.

Οι καμπάνες χτυπούσαν αδιάκοπα και κάπου-καπου ακουγόταν και μερικές τουφεκιές. 

Το πανηγύρι κράταγε έως αργά το βράδυ.

Στις μέρες μας το πανηγύρι τ'Αη Λύπιου έχασε την παλιά πατροπαράδοτη μορφή του.

Παραμένει όμως πάντα αγαπητό σ'όλους τους Ζακυνθινούς που απαραίτητα θα πάνε  την ημέρα 

αυτή στον Καλητέρο για ν'ανάψουν το κεράκι τους στον Άγιο και να κάνουν τη βόλτα τους  στο 

μαγευτικό προάστιο...."--

Φυσικά σε εκείνες τις αξέχαστες εποχές έπαιρναν μέρος αξέχαστοι κανταδόροι ,οργανοπαίκτες , "μαντσιαδόροι" ,χορευτές οι οποίοι δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα κεφιού μοναδική.

Μια τέτοια μοναδική ατμόσφαιρα έτυχε και ο ίδιος να ζήσω  την Κυριακή του Θωμά του 1970 παρέα με μοναδικούς μουσικούς ,τραγουδιστές που σήμερα δυστυχώς κανένας τους δεν υπάρχει στη ζωή!

Το παρακάτω βίντεο προσπαθεί να κατατοπίσει,ναξαναφέρει  εικόνες ,να αναπλάσει  κάποιες παλιές 

αναμνήσεις μα πιο πολύ ναθυμίσει στους νεότερους  ότι έχουν υποχρέωση να ξαναζωντανέψουν  τα 

έθιμα και τις παραδόσεις μας από την ενορχηστρωμένη προσπάθεια αδράνειας και...εξαφάνισης σιγά-σιγά του "ιστορικού μας γιγνεσθαι"!!!!