Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Το Χρονικό του σεισμοχαλασμού του 1953.


Οι πρώτες συγκλονιστικές μαρτυρίες

12-8-1953: Πρωί -πρωί ,θαρρώ, Τετάρτης,η πόλη της Ζακύνθου σειέται ,τραντάζεται για αρκετά δευτερόλεπτα από τον πρώτο μεγάλο σεισμό των 6,9 ρίχτερ. Η μητέρα μου  βλέπει το σανιδένιο ταβάνι του πάνω  ορόφου που μέναμε  στο σπίτι του "Πεσάδου" να πέφτει και να  το συγκρατεί η δίφυλλη ντουλάπα γιαυτό και δε μας καταπλάκωσε  όλους μας (εμένα,ταάλλα τρία μου αδέλφια και τη μητέρα μου).Μόλις σταματά η δόνηση μας κατεβάζει απ'την εσωτερική ξύλινη σκάλα ,κάτω ,έξω
στις κολώνες του Άμμου και απ'εκεί απέναντι στην πλατεία των Ευκαλύπτων,δίπλα από το σχολείο

που φοιτούσα ,το 3ο του Άμμου όπως λεγόταν,το οποίο δεν έπαθε απολύτως ούτε ρωγμή

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΗΦΟΡΑΣ

Άνω Γλυφάδα Αττικής -10-1-2011-Απ'την ποιητική συλλογή του Διονύση Κουτσουβέλη: "Τριάντα
τέσσερα χρόνια αργότερα"


Πόσο αλήθεια δύσκολοείναι το περπάτημα σ'όλη  του τη φιλοσοφία!!!
Αμέτρητοι βηματισμοί στ'αράδιασμα του χρόνου ακολουθούν,
σ'ανηφοριές ,κατηφοριές,σοκάκια και δρομάκια μ'ιστορία!
Ξημεροβραδιάζεσαι όλο  να περπατάς και να προβληματίζεσαι...
Ποια ανηφόρα στη ζωή θα σε ξεπροβοδίσει μ'απορία!

Η δυσκολία της ανηφόρας στη ζωή είναι μεγάλη
και για να την ανεβείς,όταν μπροστά σου πια φανεί,
πρέπει να πάθεις για να γίνεις καλός αναρριχητής,
όταν να προσπερνάς θα πρέπει τα εμπόδια με θάρρος ζηλευτό,
τους λόφους ,τα βουνά που η διαδρομή σου καθημερινά προβάλλει.

Ο δρόμος της συμπαντικής συνύπαρξης είναι πιότερο ανηφορικός,
όταν δεν είσαι οπλισμένος με τις δυνάμεις,της ευθύνης,της υπομονής,
της ξαστεριάς του νου,της πίστης στην πορεία. Αυτή είν'η περιπέτεια!!!
Καλείσαι να τη ζήσεις μεσ 'απ'τ 'ανέβασμα της ανηφόρας με προσμονή
στο φτάσιμο του ύψους. Τότε θα αινθανθείς
το μεγαλείο της κορυφής,τ'αγνάντεμα του κόσμου
απ'το αζιμούθιο καποιας συμπαντικής γωνίας,ίσως αν θα βρεθείς...!



Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

ΕΤΟΣ 2010 Μ.Χ.

Άνω Γλυφάδα; Αττικής -27-12-2010- Απ'την ποιητική συλλογή "Τριάντα τέσσερα  χρόνια μετά" του
Διονύση Κουτσουβέλη.


Έλληνες! Όταν ο χαρούμενος καμπανισμός του νέου χρόνου ηχούσε,
δε μας προετοίμαζε κανείς γιαυτό που θ'αντηχούσε
στ'αυτιά μας προσεχώς,και δε θ'αποτολμούσαμε
καθόλου να σκεφτούμε,τί μας περίμενε σε βάθος χρόνου, ότι θα δούμε
να ξετυλίγεται σαν το κουβάρι, στη ζωή του καθενός!

Χρεωκοπήσαμε!!!Μας είπαν και σα "Μωρές" παρθένες ελακήσαν.
Τη σωτηρία της ψυχής και της οικογενείας,εμείς θα σας τη φέρουμε
σαν άλλη ευκαιρία,μεγαλοκραύγαζαν οι νέοι ηγεμονίσκοι!
''Χρήματα υπάρχουν"...εξεστόμιζαν καινούριοι απατεωνίσκοι.
Και η χρονιά κυλούσε,έφευγε χωρίς κουπιά,καπετάνιο και τιμόνι!

Το σχέδιο ήταν καλά ετοιμασμένο,μόνο που εμείς οι Έλληνες
καθόλου έτοιμοι να το αποδεχτούμε και ναλυγίσουμε στις "κρύες"
οδηγίες των "φωτεινών"Ευρομυαλών,για τη μεγάλη κρίση
που μας βρήκε. Αλήθεια! Ποια κρίση  αναρωτιόνταν ο καθένας;
Ποιος, πότε,πώς,μας την "εφέρανε"αυτή τη μεγαλόπνοη στιγμή;

"Μισθοί, συντάξεις κι άλλα παχυλά"τέλος....Από εδώ και πέρα,
θα βασιστείτε στα μισά κι ακόμα παραπέρα.
Σπατάλες και "πολυτελή" ζωή ξεχάστε. Γιατί έφτασε ο καιρός,
"Σας μάθαμε,σας ψάξαμε, φτάνει πια άλλες απάτες! "
Είπαν του δύσμοιρου Έλληνα με τούτες τις ατάκες,του 2010 τιςστράτες...


Πριν καλά και καταλάβει της Ελλάδας το παιδί,
το'χαν πια ασφυκτικά"μαντρώσει" όλα τα χρέη κι η συντριβή!
Κόπηκαν σχεδόν στη μέση οι μισθοί και οι συντάξεις
και ακόμα δε μπορεί κανείς μας να συνέλθει και να πράξει...
Δυσκολέψανε την καθημερινότητά μαςδυστυχώς.
Προσπαθήσαν να "ρουφήξουν"τη ζωή μας ανηλεώς!!

Πού βρεθήκαμε, αλήθεια,τούτη τη χρονιά; 2010 !!!
Η Ιστορία θα γροικά τ'απίστευτα της Χώρας
που γίνηκαν αληθινά και για πάντα θε να μένει
σ'όλους μας γραμμένο στις σελίδες της ψυχής μας και του νου
ότι δεν τα πήραν όλα,γιατί δε μπορούν να λογιστούν....

Πως ο Έλληνας αντέχει σ'όλες τις δοκιμασίες της ζωής,
στις φουρτούνες επιδέξια επιπλέει,γιατί ,γελαστός στην "κουπαστή"
τρίζει δόντια,σφίγγει ζωνάρι μα γνωρίζει και να ζει
με το τρόπο το δικό του που δεν έχει "αντιγραφή" σε κανένα άλλο έθνος!
Αλλά γιαυτή του τη "Λωλάδα"πάντοτε θα τον φθονούν
και θα προσπαθούνε να του μοιάσουν μα ποτέ δε θα μπορούν....!

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Aξιοσημείωτες  Αναφορές-Μαρτυρίες-Βιωματικές  Ιστορίες του Διονύση Κουτσουβέλη για την Προσεισμική-Μετασεισμική και σημερινή Ζάκυνθο.


Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω στο παρελθόν,θα του ζητούσα να σταματούσε πέντε-έξι χρόνια μετά τη γεννησή μου δηλαδή, γύρω στο 1948.Απ'αυτήν την ηλικία έχω σαφείς συνειδησιακές
εικόνες -παραστάσεις και ικανότητα περιγραφική.

Φωτογραφικό αρχείο "Λέσχη ο Ζάκυνθος"
http://lesxi-o-zakynthos.weebly.com/
Με θυμάμαι λοιπόν τότε, ένα καχεκτικό παιδάκι να κατοικεί σ'ένα δίπατο σπίτι επί της Αγίου Διονυσίου στις "Κολώνες του Άμμου", σχεδόν απέναντι απ'το σημερινό  Σχολείο που υπάρχει και σήμερα μένοντας όρθιο και απείραχτο απ'τη μάνητα των φοβερών σεισμών του 1953 οι οποίοι ξεκίνησαν τη 12η του Αυγούστου εκείνου του έτους και είχαν ισχύ διαδοχικά  6,9 ρίχτερ,7,2ρκαι7,3.
Θα παρακαλούσα τον πανδαμάτορα χρόνο νακάνει  "Ενα στοπ" λίγο πριν τη μεγάλη καταστροφή για ναπεριγράψω με τα παιδικά μου μάτια  το μεγαλείο  της πόλης-πρωτεύουσας του νησιού.
Ένιωθα ότι ζούσα σε μια παραμυθένια πολιτεία γεμάτη στενά δρομάκια τα περίφημα"καντούνια"πυκνοδομημένα με πάρα πολλές μονόροφες και διώροφες κατοικίες ασβεστωμένες τακτικά.Προχωρώντας στις κεντρικές συνοικίες  ξεπρόβαλλαν στην παιδική μου μνήμη ως πύργοι μεσαιωνικοί όλα τα επώνυμα "Αρχοντικά" με τα επιβλητικά τους μπαλκόνια.
Όμως εκείνο που δεν μπορώ να ξεχάσω  και το κουβαλώ ακόμη και σήμερα μέσα μου,τα πολλά υψηλόροφα μεγαλόπρεπα καμπαναριά ονομαστών εκκλησιών,οι οποίες δυστυχώς στην πλειοψηφία τους χάθηκαν για πάντα κατά την καταστροφή , απ'τη  Ζάκυνθο.

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Διαταγές - Αμαρυλλίς (νέο τραγούδι σε στίχους και μουσική Παντελή Παντελ...

ΜΠΟΡΕΙΣ
Άνω Γλυφάδα Αττικής -14-1-2011. Απ'την ποιητ. συλλογή : "Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά" του 
Διονύση Κουτσουβέλη.


Όταν η ζωή σου αρχίζει να "ρετάρει",
φρόντισε να στηριχτείς στο δικό σου το γκλιτσάρι.
Συνέχισε την ορθοπεταλιά σου
στα δύσκολα τα χρόνια της γενιάς σου!

Κι αν είσαι δυνατός για να σταθείς
ενάντια στο χάλασμα του δρόμου που μπροστά σου ίσως βρεθεί,
να σου στερήσει τη γλυκιά απαντοχή,
λογάριασε "τα κότσια σου"καλά στο μονοπάτι πούθε να διαβείς.

Μπορείς λοιπόν να αντιπαλέψεις στη μανία των καιρών;
Μπορείς να τιθασεύσειςτην ορμή των αλλαγών;
Μπορείς να ριχτείς στη μάχη των κακών ανατροπών;
Τότε, άνθρωπε, μεγάλε μαχητή,προχώρησε με θάρρος
στη μεγάλη διαδρομή σου,γιατί έχεις την ιστορία τη δική σου
για οδηγό,να σου ρίχνει πάντα φως,ώστε σα θα συνεχίζεις
στη ζωή να περπατάς,να μην "ξαναρετάρεις" άλλο πια!...

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ


Απ'την ποιητική συλλογή του Διονύση Κουτσουβέλη: "Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά"
Γλυφάδα Αττικής 28-12-2010
Η επιφυλακή στη ζωή μας αρχίζει!
Ταξιδιώτες του μέλλοντος αρμενίζουμε,
με την πλώρη στραμμένη στη δίνη
ενός ξημερώματος αυριανού π'ατενίζουμε
με πολλές απρόβλεπτες αναταράξεις
καθόλου εύκολο να τις κατατάξεις!

Προτάσσεις στο διάβα του χρόνου που κυλά
την υγειά σου ως μέλημα πρώτο που σ'αφορά,
συνάμα επιδιώκεις παράδες,βαθιά...κι άλλα καλά διαλεχτά,
σαν την αγάπη ,τη συμπόρευση, τη φίλιωση και την καταδεξιά,
που στους καιρούς αυτού τ'αιώνα μας,φαίνονται ως ζητούμενα,
απαιτούμενα, καθόλου εκπληρούμενα, ως μια απανεμιά!....

Ζητάς λοιπόν Ιθάκη; Ετοίμαζε το "είναι σου"για μακρινό ταξίδι.
Ζητάς να στέκεις όρθιος σωματικά και ψυχικά στους επομένους χρόνους;
Χαλύβδωσε το πνεύμα σου κι άσκησε το κορμί σου στα δύσκολα.
Ζητάς την κατανόηση;Όταν παντού σου λείπει;Φρόντισε ν'απλώσεις
τη δικιά σου δυνατή της υπομονής φωνή,υποχωρητικότητας και συγχώρησης
στο άλλο περιβάλλον σου που ζεις και κάποτε θ'αφήσεις
με πίστη πως υπάρχει πάρα κει και πιο πέρα απ'τη φθαρτή σου φύση,
η αιωνιότητα της ψυχήςπου πάντοτε θα δείχνει τον άλλο κόσμο,
πιο λαμπρό,πιο φωτεινό χωρίς καθόλου τύψεις για ό,τι έζησες.
Γιατί η επιφυλακή στη ζωή μας τώρα αρχίζει κι αυτό προσδοκούμε
ν'αφήσουμε ως υπάρξεις σ'αυτό τον κόσμο τον περίεργο και "Μη κατανοητό"!

Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

H ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ



Αθήνα 3-10- 1976---Απ'τη ποιητική συλλογή του Διονύση Κουτσουβέλη ''ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ"

Γέρνει η μέρα στον άλλο το λόφο,
παραχώρηση στη μαυρόπεπλη νύχτα
να κρύψει στα σκοτάδια το φως!
Ο ρυθμός της ζωντάνιαςξαναδίνει
το σύνθημα της σιωπής...

Αρχίζει το ξύπνημα των παρασκηνίων
στα μεγάλα τραπέζια οι λίγοι,πλαισιωμένοι,
απ'τους δορυφόρους και τους εκτελεστές
καταστρώνουν καινούρια σχέδια!
Η σκοτεινή κυρία συνεχίζει το δρόμο της....


Φωτίζουν οι προβολείς την παράσταση
με πρωτότυπα μηνύματα, πρωτόφαντες ιδέες
που περιμένουν τους ηθοποιούς για την εκτέλεση.
Ο κόσμος-το κοινό- αγωνιά στο άνοιγμα της αυλαίας
για το τελικό το δίδαγμα του σκηνοθέτη και συγγραφέα!

Γλυστρά η νύχτα στον άλλο το λόφο,
και οι άνθρωποι κάθε φυλής παρακολουθούν
το μεγάλο το θέαμα που παίζεται.
Με συντροφιά την ελπίδα ψάχνουν στο έργο
καινούρια μηνύματα, φωτεινούς ορίζοντες....

-Στη Γη μας ειρήνη πρέπει ν'απλωθεί!-
κούφιοι οι κρότοι πολέμου και καπνοί ερειπίων
σκεπάζουν την πρώτη φωνή της σκηνής.
--Στη νέα γενιά η υγεία ας είναι η μεγάλη φροντίδα!--
Τα βαθύσκια σκοτάδια τραβούν περισσότερο κόσμο!

-Ισότητα, απαραίτητο στοιχείο της κοινωνίας μας,
λέν'οι εκλεκτοί του σήμερα
και προγραμματίζουν νέες μεσαιωνικές αποικίες.
Πνιγμένη η φωνή της συνείδησης σελαγίζει
στα βουνά της σκληράδας των ισχυρών.

Κι η παράσταση φτάνει στο τέλος της!
Απ'τις κουίντες ακούγεται:¨- Περισσότερη ανθρωπιά!-
Χαρά ξεχύνεται στο ακροατήριο.
Επιτέλους να! το καλό που ξεπήδησε απ'την παρακολούθηση.
Δε φοβόμαστε πια για το γέρμα του  ήλιου!....

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ


Απ'την ποιητική συλλογή του Διονύση Κουτσουβέλη" Περισκόπιο".Ζάκυνθος 8-9-1976.
Σεισμοί τραντάζουν το κτίριο-σεισμοί των καιρών-
και δοκιμάζεται το σύνολο στη μανία.
Τα θεμέλια που ρίχτηκαν τρίζουν
κι ο βαρύς ο αχός τους ξεχύνεται μέσ'στον αέρα
προμηνύοντας δοκιμασία στη θύελλα.

Οι χτίστες του σήμερα περιφρονούν το θεριό,
γιαυτούς το γκρέμισμα δίνει τη γνώση,
με κριτήρια τωρινής τεχνικής σωριάζουν το στόλισμα
που οι αιώνες είχαν σεβαστεί.

Κι οι βάσεις που στέκονταν πάνω τους
της ζωής τα λιθάρια ,περίλυπες
βλέπουν το χάλασμα ,τ'αιώνα αλλαγή,
να τραβιέται απ'τη δράση με μια απόκρυφη ελπίδα
σε καιρούς που θα'ρθούν,να ορθώσει και πάλι
στις παλιές τις κολώνες τους θεσμούς τους σωστούς.

Το έδαφος σειέται στη μεγάλη τη λαίλαπα
της διαφθοράς, φουσκώνουν τα κύματα των ειδώλων
στη νέα γενιά. Φαντάζουν οι θεοί ενός άλλου Ολύμπου
οδηγητές σε θολά πεπρωμένα του νέου αίματος,
καταργώντας θεμέλια.Το πρόσκαιρο δίνει χαρά,
όλα πεθαίνουν ,μεσ'στη νυχτιά βυθίζονται τα ιδανικά χωρίς ηδονές.

Σκελετωμένο το κτίριο τώρα, γυμνό απ'το σεισμό του κηρύγματος
ψάχνει απ'την αρχή με θεμέλια-φρουρούς-τις άφθαρτες αξίες-
καινούριους μαστόρους,να υψωθεί στο αιώνιο ,θείο στερέωμα.
Σε τυφώνες περαστικούς καταφύγιο,στους οδοιπόρους
αυτής της διψασμένης εποχής στερνό αναπαυτήριο!

ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙ


Αφιερωμένο εξαιρετικά στη ΓΙΟΛΑΝΤΑ. Στίχος--Μουσική : Κουτσουβέλης Διονύσης :΄
Ενορχήστρωση : Αν.Κουτούγκος:  Ζάκυνθος--Φεβρουάριος--1967.

Ζητούσα στη ζωή μου διαρκώς
ν'αράξω σ'ένα ήσυχο λιμάνι
μα βρήκα για λιμάνι την καρδιά σου
κι αγκυροβόλησα για πάντα κοντά σου.


Στο ταξίδι οι φουρτούνες είν'μεγάλες
έχουν όμως καρδιοχτύπια και λαχτάρες
προχωρώντας με τιμόνι την καρδιά
ήρθα κι άραξα κοντά σου μια βραδιά

Ρεφρέν
Κρατήσου για πάντα κοντά μου
σε θέλω γλυκιά λαχταρώ
να δίνεις βαθιά στην καρδιά μου
αιώνιας αγάπης παλμό!

Κι αν καμιά φορά μου φύγεις 
αγκυροβόλι μου μικρό
τη γλυκιά σου τη μορφή 
πάντοτε θ'αναπολώ.

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΨΑΛΛΟΜΕΝΟΣ ΚΑΘ'ΕΚΑΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ.


Μια μικρή ιστορία ως σχόλιο απ'το Διονύση Κουτσουβέλη,ενός ανατύπου-χειρογράφου Ύμνου προς την Παναγία μας.
Πριν από μερικούς μήνες βρέθηκα στο σπίτι του Γιώργου του Σούρμπη-Λυκούρεση με τον οποίον γνωριζόμαστε χρόνια. Ο Γιώργος  είναι καλλιεργητής της γης αλλά παράλληλα καλλίφωνος ψάλτης στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου των Αμπελοκήπων(Ρόιδο) στον οποίο ναό εφημέριος είναι ο αδελφός του Γιώργου. Κάποια στιγμή στη συζήτηση πάνω μου φέρνει ένα φωτοτυπημένο αντίγραφο ενός σπουδαίου ύμνου προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον.