Νοσταλγώ τα πρωτινά τα χρό
νια.
Τα σπουργίτια μεσ'τα κλώνια
κελαηδούσαν, πως τη κρίση
η ζωή δε θα γνωρίσει.
Νοσταλγώ τα καλοκαίρια στις ψυχές,
πριν χειμώνες μεγαλώσουν τις πτυχές
στο μεγάλο το σαρίκι της βρομιάς
και τυλίξουν τους ανθρώπους μονομιάς.
Νοσταλγώ την καθαρότητα του λόγου
π'ήταν στόλισμα στις σχέσειςσοβαρό,
τη μεγάλη παρρησία του διαλόγου
στον αγύριστο εκείνο τον καιρό.
Νοσταλγώ την καλοσύνη ,τη συμπόνια,
που στο διάβα σου σκουντούσες και καμιά φορά,
τη συγγνώμη, την ομόνοια
π'έχουν κάνει πια φτερά.
Νοσταλγώ την ησυχία, τη γαλήνη
σ'ένα κόσμο πιο δοσμένο μεσ'τη φύση
το άδικο επιτέλους να χτυπήσει.
Νοσταλγώ μια αιώνια ειρήνη...!
N
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου